ŞİİR: BAHÇEMDEKİ GÜL (BOJİDAR ÇİPOF)

Gül yetişmiyor çoktandır benim bahçemde
Toprak desem aynı, su desem o da aynı
Belki gülün mevsimi değildir diye sandım
Lakin dün pazarda doluydu çiçekçilerin eli
Bu sene yaz çok tatsız, bir türlü tam gelmedi
Yanlış da olsa buna bağlamak istedim nedeni
Tabi bu düşün salt kendimi avutmak içindi
Kendimi avutmak en çok yaptığım değil mi?
Göğsüm boş çoktandır yaslanacak biri yok
Dilimin de bir hükmü kalmadı yemek dışında
Kaçışları anlamak zor, ben mi kaçtım gül mü?
Gül mü kötüydü, benim sunduğum toprak mı?
Sorular ve cevaplarla oyalanarak bitecek ömür
Mademki sildik kalbimizden de gözyaşları ile
Gülü de kökünden sökmeliyiz iç bahçemizden
Biliyorum, elbette kalıcı değildir güller dalında
Sevgi gibiler bazen ömürsüz ya da hemen solan
Sonsuza kadar aşk denir ancak yaşam sınırlı
Yine de tek bir kırmızı yetişseydi ne iyi olurdu
Çünkü ben onu armağan edecektim umuda
Yeni bir günün karşılayıcısı, aydınlatıcısı gibi
Uzatacaktım dikenli dalıyla umuda doğru
Umut kalmayınca gülden, gün de gelmesin
Hatta gece de gelmesin bundan öte yaşamıma
Ben tek bir gül istemiştim sunmak için umuda
Anladım ki gerçekten yetişmiyormuş bahçemde

Bojidar Çipof
27 Haziran 2011 Yeşilköy
www.antoloji.com/bahcemdeki-gul-2-siiri/